Iedere miskraam is anders. Wanneer en of het uit zichzelf begint weet je niet. Het gaat in ieder geval gepaard met bloedverlies, het verliezen van stolsels en krampen.
Soms komt het vanzelf opgang en soms heb je hulp nodig door bijvoorbeeld het medicijn misoprostol of een curettage.
Hoe dan ook. Een miskraam doet veel met je! Het fysieke gedeelte eist meestal eerst al je aandacht op. Een miskraam is geen prettige lichamelijke ervaring en het verdriet wat erbij zit maakt het zeker niet makkelijker.
Na het fysieke gedeelte kan het zijn dat je zo de trein weer op stapt. Maar juist dan is het belangrijk om even stil te staan. Even ruimte geven voor dat wat jij meemaakt. Misschien voel jij wel dat je even moet stoppen met werken, misschien wil je juist gewoon doorgaan. Welke keuze je ook maakt, er is één ding wat belangrijk is:
"Stil staan bij je verdriet en je gevoel."
Door de miskraam voel je je leeg. Je bent verdrietig. Je wens voor een kindje is nu (weer) een 'ver-van-je-bed-show'. Het kan zijn dat je een traumatische ervaring aan je miskraam hebt overgehouden omdat het meer behelsde dan je had verwacht. Misschien heb je een tijdje een onregelmatige menstruatie en heb je het gevoel dat je maar blijft bloeden.
Het is normaal dat je je verdrietig of leeg voelt. Zodra je de positieve test in je handen had begon je al met plannen maken. Hoe zou het zijn? Misschien had je al wel namen bedacht, misschien wist je zelfs al wanneer je met verlof zou gaan. Heerlijk, die datum voor ogen wanneer je een tijdje niet hoeft te werken.
Als je dan een miskraam krijgt valt je toekomstperspectief van dat moment weg. Je moet je plannen wijzigen. Het gaat niet zoals jij dit wilde. Daarnaast kunnen de zwangerschapshormonen die nog in je lichaam aanwezig zijn een grote rol spelen bij het verdriet.
Je staat midden in het leven wanneer je geconfronteerd wordt met jouw miskraam. Hoe pas je dit in je leven? Veel vrouwen werken gewoon door bij een miskraam en proberen dit zo geheim mogelijk te houden. Immers; straks weet iedereen dat ik graag zwanger wil worden, op korte termijn! Wat betekent dat voor mijn carrière? Hoe kijken mijn collega's nu naar mij?
Uiteindelijk is het je eigen keuze wat je wel en niet deelt met de buitenwereld. Zorg er alleen wel voor dat je ruimte en tijd neemt voor jezelf. Je bent niet verplicht om te zeggen waarom je ziek bent. Je kan 'liegen' en zeggen dat je griep hebt, of je zegt alleen dat je ziek bent en niet in staat bent om te komen. Op de vraag 'wat heb je dan' is een antwoord als 'ik voel mij gewoon enorm belabberd' voldoende. Niks aan gelogen, want hoogst waarschijnlijk is dat ook zo. Kijk dus naar je eigen gevoel en wat je zelf wil.
Mijn persoonlijke ervaring is dat wanneer je deelt, een ander ook met je mee kan leven. Je hoort opeens dat je niet de enige bent die een miskraam doormaakt. Dit kan bevrijdend werken en geeft je collega's en werkgever de kans om met je mee te denken en je te ondersteunen.
Een miskraam is een gebeurtenis die je nooit zult vergeten. Het verwerken van je miskraam voorkomt dat je een trauma oploopt.
Hoe kun je dit doen?